والتر بنیامین

والتر بنیامین، ترجمه حسام حسین زاده؛روزی عاشقی که رهاشده بود به این فکر افتاد که زندگی‌اش را دقیقاً در همان‌جایی پایان دهد که بیش از همه از آن لذت برده بود، و بنابراین، نزدیک رستوران، خود را از [بالای] صخره به درون درّه پرت کرد. این عاشقِ مبتکر، مقلّدانی یافت و خیلی طول نکشید که این قسمتِ صخره‌ای به همان اندازه که [به مکانی رمانتیک] مشهور بود، به جایگاه جمجمه‌ها مشهور شد.

         آن‌گونه که آینه‌ها فضای باز و خیابان‌ها را به درون کافه می‌آورند–این هم برمی‌گردد به درهم‌تنیدگی فضاها، به منظره‌ای که فلانور ناگزیر به سویش