آرایشگاه
راستش درست نمیدانم وقتی انسان خود را تسلیم تخیلات زادهی ذهن خود میکند، حقایق را جور دیگری میبیند؛ یا این حقیقت است که در این مواقع چهرهی پنهانی خود را آشکار میکند. تا پیش از این فکر میکردم شکوفهی زهرآگین این تخیلات در گوشههای نمناک و تاریک ِخانههای بزرگ و خالی با همراهی موسیقی باروک جوانه میزند و رشد میکند. در حالی که در اشتباه بودم. همهچیز در دل همین زندگی روزمره است که اتفاق میافتد.