پرش به محتوا
پروژه پوئتیکا
پوئتیکا؛ دایره‌ای که بزرگ می‌شود.
پروژه پوئتیکا
  • پروژه پوئتیکا
    • رگبارهای بهاری – فروردین ۱۳۹۹
    • اسلوب ویرجینیا وولف
  • کتاب پوئتیکا
  • داستان
  • دیداری/شنیداری
  • درباره | About
  • تحریریه
فیسبوک page opens in new windowتوئیتر page opens in new windowاینستاگرام page opens in new windowاینستاگرام page opens in new window
جستجو:
  • پروژه پوئتیکا
    • رگبارهای بهاری – فروردین ۱۳۹۹
    • اسلوب ویرجینیا وولف
  • کتاب پوئتیکا
  • داستان
  • دیداری/شنیداری
  • درباره | About
  • تحریریه

Activity

شما اینجا هستید:
  1. خانه
  2. Activity
نویسندگان
  • امیر احمدی آریان(۵)
  • امیرحسین خورشیدفر(۲)
  • پی‌یر کلوسوفسکی(۴)
  • خلیل درمنکی(۷)
  • سامی آل‌مهدی(۸)
  • شهریار وقفی پور(۵)
  • محسن ملکی(۱۲)
  • والتر بنیامین(۲)
  • ویرجینیا وولف(۶)
. در سبک هندی با بوطیقای غیاب روبرو می‌شویم: هر نوع حضور متعالی، هر نوع معنای متعالی عرفانی ازدست‌رفته است؛ شعر هندی عرصۀ انتشار دائمی غیاب است، غیابی که انگار مانند حلقه‌های گرداب بی‌محابا می‌گردد و ما را از تصویری به تصویری دیگر، از معمایی به معمایی دیگر، از سطری به سطری دیگر و از دالی به دال دیگر پرتاب می‌کند، بی‌آنکه بتوان رد حضوری عرفانی را در آن جست تا بتوان در آن پناه گرفت، بی‌آنکه بتوان در این انتشار دائمی معنا جای پای سفتی در تمامیت شعر یافت. شاید بتوان گفت این ماشین مکانیکی تولید غیاب بر مدرن بودن سبک هندی صحه می‌گذارد.»⠀ ⠀ ⠀ «پیش تاریخ تخیل مدرن» ملاحظاتی درباره سبک هندی را از وبسایت پروژه پوئتیکا دریافت کنید.⠀ https://poetica-project.com/ملاحظاتی-دربارۀ-سبک-هندی-محسن-ملکی . ‎#سبک_هندی #شعر_کلاسیک #شفیعی_کدکنی #بیدل_دهلوی #محسن_ملکی #نقد_ادبی #پروژه_پوئتیکا ⠀
.⠀ نوولا (رمان کوتاه) تونکا نوشته روبرت موزیل (کتاب «سه زن و یک داستان دیگر»، ترجمه #علی_عبداللهی)، داستان مردی است که ازنظر اجتماعی، اقتصادی، فکری و جنسی بر معشوق خود سلطه دارد. بااین‌حال، در داستان موزیل، رمز و راز حل‌نشده بارداری تونکا، به شکلی سمبلیک، تمامی طرق پیشین نظارت مرد بر زن را ناکام می‌گذارد. پس مرد بی‌نام داستان، حالا در نقش راوی این اثر سعی دارد تا با استفاده از تعبیرهای کلیشه‌ای و آشنایی که مردان سنتاً «زنانگی ابدی/جاویدان/سرمدی» را تعریف می‌کنند، مجدداً قدرت خود را بر تونکا اعمال کند: او یا باکره معصوم است، یا فاحشه مطرود یا تجسم طبیعت.⠀ به‌بیان‌دیگر، ایدئولوژی‌ای که به‌طور سمبلیک در پی‌رنگ داستان شکست می‌خورد، در کنش روایت کردن بازآفرینی می‌شود و به مرد اجازه می‌دهد تا برای داستانی که منجر به مرگ تونکا و فرزندش می‌شود، جشن پایان بگیرد.⠀ ⠀ این مقاله را در آدرس زیر از وب‌سایت پروژه پوئتیکا دریافت کنید:⠀ ⠀ https://poetica-project.com/سکوت-برانگیزنده-تونکا-روبرت-موزیل/⠀ ⠀ #روبرت_موزیل #تونکا #ادبیات_آلمانی #مدرنیسم #بهار_احمدی‌فرد #ضرورت_نقد #پروژه_پوئتیکا⠀ ⠀ گرافیک: امیرعلی قاسمی ⠀ @ahmadifardbahar
. مدرسه‌ی تابستانی سابق جام . مدرسه‌ی تابستانی سابق جامعه‌ی نیومدیا نمایشگاه آنلاین «#متن‌ها_و _نقشه‌های_روایی» خروجی کارگاه «۱۰۰۱: نوشتن جمعی» به هدایت: امیرحسین خورشیدفر و روژیا فروهر https://newmediasoc.com/fa/projects/1001/ با کارهایی از نهال جعفری/ شمیم تعصب/ آناهیتا رضایی/ آزاده ذاکری/ شهاب انوشا/ مبینا کستانی‌خواه/ امیرعلی قاسمی/ سروناز یساری/ آزاده بهکیش/ علی اژدری نمایشگاه آنلاین چندرسانه‌ای «متن‌ها و نقشه‌های روایی» از تاریخ هفدهم اردیبهشت در وب‌سایت پروژه‌های نیومدیا در دسترس خواهد بود. متن‌ و نقشه‌های روایی این نمایشگاه، حاصل فرآیند جمعی سه‌ماهه‌ای است که شرکت‌کننده‌های کارگاه «۱۰۰۱: نوشتن جمعی»، در زمستان سال گذشته (۱۳۹۹) پشت سر گذاشتند. در طی این کارگاه، شرکت‌کنندگانی از تهران، همدان، شیراز، بوستون، برلین، ونکوور، تورنتو و… تجربه‌ها و برداشت‌های معطوف به مکان خود را به شیوه‌ی جمعی با رسانه‌‌های نوشتار و نقشه روایت کردند. نمایشگاه «متن‌ها و نقشه‌های روایی»، خروجی سومین کارگاه مشترکی است که روژیا فروهر و امیرحسین خورشیدفر با تمرکز بر رابطه فضا، معماری و ادبیات برگزار کردند. @rojiaforouhar⠀ @khorshidfar_amirhossein⠀ @nahaljafari⠀ @azadehb⠀ @sarv_yassari⠀ @amiralionly⠀ @shahabanousha ⠀ @shm_tsb ⠀ ‎#متنها_و_نقشه‌های_روایی⠀ Reposted from @newmediasociety
. . غلامحسین ساعدی به روایت ب . . غلامحسین ساعدی به روایت بهروز دولت آبادی سایت پروژه پوئتیکا https://poetica-project.com/ساعدی-الهامبخش-بود گفت‌وگویی که می‌خوانید اواخر دهه هشتاد در منزل آقای بهروز دولت‌آبادی ضبط شده است. این گفت‌وگو با چند گفت‌وگوی دیگر قرار بود در کتاب: #گوهرمراد، مطالعه‌ای در آثار و شخصیت غلامحسین ساعدی، منتشر شود که سانسور این اجازه را نداد. بهروز دولت‌آبادی از دوستان نزدیک ساعدی، بهرنگی و #دهقانی بود. گفت‌وگوی زیر به بهانه ساعدی است ولی بیش از آن تصویری از نسل نویسندگان دهه چهل #تبریز و ایران ارائه می‌دهد که آرمان‌های بزرگی در سر داشتند. بعد از سال‌ها تصمیم گرفتم دستی به سروروی این گفت‌وگو بکشم و منتشرش کنم. در گفت‌وگوهایی که برای کتاب گوهرمراد ضبط می‌کردم کمتر خودم حرف زده‌ام و اجازه داده‌ام گفت‌وگوشونده هر چه در حافظه دارد بیان کند. امیدوارم خواننده امروز با خواندن این مصاحبه تصویر تازه‌تری از جریان نویسندگی و روشنفکری این مملکت به دست بیاورد. مخصوصاً این روزها که دیگر کمتر نویسندگانی از جنس ساعدی و صمد #بهرنگی می‌توان یافت و با این‌که فاصله زندگی و مرگ آن‌ها کمتر از نیم قرن با ماست اما آثارشان هنوز هم با ما معاصر است. @yosuef_ansari #غلامحسین_ساعدی #صمد_بهرنگی #جلال_آل_احمد #تاریخ_شفاهی #مصاحبه #یوسف_انصاری #بهروز_دولت_آبادی #نویسندگان_دهه_چهل
. فایل پی‌دی‌‌اف کتاب #انگ . فایل پی‌دی‌‌اف کتاب #انگشت‌ها (پاره‌های پیوسته) نوشته #یگانه_خویی را از سایت و کانال تلگرام #پروژه_پویتیکا دریافت کنید. ⁣ ⚫️ #کتاب_پوئتیکا https://poetica-project.com/انگشت‌ها/ https://t.me/Poetica_project ⁣ ⚫️ ⁣ یگانه خویی (۱۳۵۸) دانش‌آموخته‌ی فلسفه و زبان و ادبیات آلمانی است. دو متن بلند از #آدورنو (یکی به‌صورت مشترک) به فارسی برگردانده و مقاله‌های تحلیلی-انتقادی متعددی درباره‌ی مسائل اجتماعی- سیاسی روز نوشته یا ترجمه کرده است. متن پیش رو، نخستین نوشته‌ی بلند ادبی‌‌ اوست. ⚫️ تخت دونفره تک‌نفره‌ترین جای جهان است. اگر کسی پیدا می‌شد که مطالعات آماری مشخصی روی تخت‌های دونفره، پتوهای دونفره‌ و حتا روی بالش‌های تک‌نفره‌شان انجام می‌داد، احتمالاً به نتایج تکان‌دهنده‌ای دست می‌یافت. مثلاً گزارش می‌داد که میلیاردها قطره‌اشک فقط در فلان ماه در فلان شهر توی بافت بالش‌ها جذب شده. یا بهتر از آن اگر می‌شد در اتاق‌‌های خواب‌ِ به‌اصطلاح دونفره دوربین کار گذاشت و دید که بدن‌ها چطور مچاله و درخود‌جمع‌شده می‌خوابند. این که تنهاترین بدن‌ها از قضا در همین تخت‌های دونفره می‌خوابند. دوربین هرازگاهی یک مجموعه حرکت تندوتیز و احتمالاً صداهایی زوزه‌مانند را نیز ثبت می‌کرد، زوزه‌هایی که قاعدتاً می‌بایست در قلمروی نشانه‌شناسی عشق‌ورزی بگنجند. ⁣⁣ ⁣⁣ دو بدن که چنددقیقه‌ای در تصویر به هم می‌پیچیدند و بعد نفس‌زنان از هم دست می‌کشیدند و واقعیت دو نفرِ مجزا بودن‌شان در تخت دونفره از نو پیدا می‌شد. در واقع اسم‌ درستی دارد، اسمی که به جعل واقعیت تن نمی‌دهد. این که دو تا تخت را بتپانی در یک چارچوب، یک تشک و پتوی بزرگ رویش پهن کنی، دست‌وپا را حتا برای لحظه‌ای گرمتر نمی‌کند. دوربین احتمالاً صحنه‌های دردناک دیگری را هم در خود ضبط می‌کرد. مثلاً این که چطور در غالب اوقات هریک از دو نفر در گوشه‌ای از بستر مچاله شده، چنان که گویی آرزو دارد به زهدان مادرش بازگردد.⁣⁣ ⁣⁣ آرزومند این که زمان برگردد عقب، تخت بشکند از میان و بعد هی کوچک و کوچک‌تر شود تا برگردد به جایی که تنگ اما گرم و امن بود.⁣
. «هر شعر، که در هر دو منظومه . «هر شعر، که در هر دو منظومه با اعداد از هم منفک شده‌اند، استقلال تصویری ساختاری دارد و در عین حال از فراز فضای خالی قبل و بعد خود با دیگر شعرها مرتبط است، و به همراه آنان کلیت منظومه را شکل می‌دهد. در منظومه‌ی نخست شهر تهران نقش ریسمان مضمونی متصل‌کننده‌ی شعرها را ایفا می‌کند و در منظومه‌ی دوم تعامل مادر و فرزند زیر سایه‌ی مرگ در اهواز سال‌های جنگ.»⁣ امیر احمدی آریان⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣نسخه پی‌دی‌اف کتاب در سایت و کانال تلگرام پروژه پوئتیکا قابل‌دسترس است. ⁣ https://poetica-project.com/دو-منظومه-شعر/  https://t.me/Poetica_project ⁣ #امیر_احمدی_آریان⁣ #دو_منظومه #شعر #شعر_فارسی #تهران_جنازه_تهران_است #پروژه_پوئتیکا⁣ #کتاب_پوئتیکا @amirarian79 #کتاب_پوئتیکا
. ما یتیمان یا لالایی‌هایی برای کمونیسم اجتماع حرامزادگان، یا در ستایش آنان که زیر بته به عمل آمده‌اند. محسن ملکی نسخه کامل در تلگرام حرام‌زادگان و یتیمان و کودکان سرراهی، این مخلوقان غریب که گاه فرزندان طبیعت نامیده می‌شوند، زائدۀ ادبیات‌اند، زائده‌ای که هیچ نویسنده‌ای را توان خلاصی از شر آن نیست. از شکسپیر گرفته تا هنری فیلدینگ و دیکنز و کمی بعدتر جی. کی. رولینگ و البته صادق چوبک، تخیل بزرگان همواره جویای آن بوده که این دشنامان پست آفرینش را زیر عدسی خود قرار دهد؛ هم از این روست که حرام‌زادگان، کودکان بی‌سروپا و ولگرد، یتیمان، نیمه‌یتیمان، کودکان بی‌سرپرست، بچه‌های سرراهی، فرزندان نامشروع، کودکان اشتباهی و فرزندخواندگان تیره‌بخت و در یک کلام بی‌پدرانِ اجتماع، تاریخ ادبیات را به میدان ترکتازی خود بدل ساخته‌اند، میدانی که اینان چون جانورانی غریب آن را درمی‌نوردند و در نظارگان و تماشاییان احساس شرم و گناه توأم با جاذبه برمی‌انگیزند. کار حرام‌زادگان و سرراهی‌ها بیخ می‌گیرد و از این نیز پیش‌تر می‌رود؛ اسطوره نیز جولان‌گاه بی‌بدیل این عجایب‌المخلوقات است. مگر نه آن‌که اودیپ نیز خود کودکی سرراهی است؟ مگر نه آن‌که این کودکان شوم را بر سبدی می‌نهادند و دهان سبد را با قیر می‌بستند و بر آب‌ها رها می‌کردند یا بر صخره‌ای در کوهستان می‌گذاشتند تا قوت لایموت دیوان و ددان شوند؟ فریدون چه بود جز کودکی سر راهی که در کوهستان پرورش یافت؟ و نه عجب اگر دمخور حیوانی، گاوی، شد؛ مگر موسی و سارگون جز این بودند، کودکانی رهاگشته بر آب («و چون طفل نمو کرد وی را نزد دختر فرعون بردند و او را پسر شد و وی را موسا نام نهاد زیرا گفت او را از آب کشیدم» (عهد عتیق، سفر خروج))؟ و نه عجب اگر یهودا، این نفرینی ابدی، نیز در اسطوره‌های مسیحی در جعبه‌ای به دریا سپرده می‌شود. حرام‌زادگان و سرراهی‌ها در مرزی راه می‌روند که حد فاصل طبیعت و پولیس را می‌سازد، آنان نه به حد کافی طبیعی‌اند و نه به حد کافی به اجتماع انسانی تعلق دارند؛ آنان همیشه چیزی بیش و کم از انسان و حیوان‌اند. و همین است که چهرۀ آنان را این چنین نجیب و تابناک و گاه خوفناک می‌سازد. آنان را می‌توان «زخم اجتماع» نامید، زخمی که تمایز ساده و صریح طبیعت و اجتماع را آشفته می‌سازد و در بطن خود، به امید مسیحایی اجتماعی «دیگر» خوراک می‌دهد. از سر کنجکاوی یا جنون، انگشت اشارۀ خویش را دراز می‌کنیم و بر این زخم می‌نهیم و گوش تیز می‌کنیم تا مگر این زخم خود زبان بگشاید و از تبار نفرینی خویش سخن گوید. حرام‌زاده شیطانی است که وعدۀ ملکوت مسیحایی را می‌دهد.
. پروژه پوئتیکا با همکاری جا . پروژه پوئتیکا با همکاری جامعه‌ی نیومدیا: تولید مکان در داستان‌های ابوتراب خسروی گفتار آنلاین از خلیل درمنکی را در وبسایت یا کانال یوتیوب جامعه‌ی نیومدیا گوش کنید. در این گفتار آنلاین که در تاریخ ۲۸ بهمن ۹۹ ارائه شد، خلیل درمنکی که پیش از این چند مقاله‌ی مفصل درباره آثار ابوتراب خسروی نوشته است، به مسئله تولید مکان داستانی با تمرکز بر آثار ابوتراب خسروی پرداخت. در این ارائه، آثاری چون «دیوان سومنات»، «رود راوی»، «هاویه» محور بحث درمنکی قرار گرفت. امیرحسین خورشیدفر میزبانی این جلسه را به عهده داشت. https://youtu.be/VVIOnUDPTpw - لینک یوتیوب در کانال تلگرام پروژه پوئتیکا گذاشته شده است. @khalildermanaki @khorshidfar_amirhossein @newmediasociety @butorab_khosravi #ابوتراب_خسروی #دیوان_سومنات #رودراوی #اسفار_کاتبان
. گفتار آنلاین از خلیل درمنک . گفتار آنلاین از خلیل درمنکی: «تولید مکان در داستان‌های ابوتراب خسروی» تاریخ: سه‌شنبه، ۲۸ بهمن ۹۹ ساعت: ۶ تا ۸ عصر در این گفتار آنلاین ، خلیل درمنکی که پیش از این چند مقاله مفصل درباره آثار ابوتراب نوشته است، به مسئله تولید مکان داستانی با تمرکز بر آثار ابوتراب خسروی می‌پردازد. در این گفتار آثاری چون «دیوان سومنات»، «رود راوی»، «هاویه» موضوع بحث خواهند بود. امیرحسین خورشیدفر میزبان این جلسه خواهد بود. ابوتراب خسروی (فسا ۱۳۳۵) نویسنده رمان‌هایی چون «اسفار کاتبان»، «رود راوی»، «ملکان عذاب» و مجموعه قصه‌های چون «دیوان سومنات» و «هاویه» است. خسروی که از نویسندگان شاخص سه دهه اخیر ادبیات ایران است برنده جایزه گلشیری،مهرگان و ...است و در جوایز بسیاری به‌عنوان داور فعالیت کرده است. وی همچنین تألیفاتی درزمینهٔ مبانی داستان‌نویسی دارد و سال‌هاست که نویسندگان جوانی از کارگاه او در شیراز به ادبیات ایران معرفی می‌شوند. ابوتراب خسروی از دهه ۷۰ کار ادبی خود را آغاز کرد. منتقدان ابوتراب خسروی را در اولین سال‌های کارش از حیث به کار بردن نثر آرکائیک و محوریت زبان تحت تأثیر هوشنگ گلشیری می‌دانستند اما به‌تدریج، سبک و جهان داستانی ابوتراب خسروی که برگیرنده مضمون‌های تاریخی، اساطیری و ماخولیایی است به وجه غالب آثارش بدل شد. منتقدان بینامتنیت، تمثیل، سبک پردازی و ادبیت را از وجوه شاخص کار او می‌دانند. کتابشناسی: ۱۳۷۰ مجموعه داستان هاویه، نشر مرکز. ۱۳۷۷ مجموعه داستان دیوان سومنات، نشر مرکز. ۱۳۷۹ رمان اسفار کاتبان، نشر قصه. ۱۳۸۲ رمان رود راوی، نشر نیماژ. ۱۳۸۸ مجموعه داستان کتاب ویران، نشر چشمه. ۱۳۸۸ مجموعه مقالات حاشیه‌ای بر مبانی داستان، نشر ثالث. ۱۳۹۲ رمان ملکان عذاب، نشر ثالث. ۱۳۹۳ رمان آواز پر جبرئیل نشر گمان خلیل درمنکی منتقد ادبی است که از سال ۱۳۷۷ با نشریات ادبی همکاری کرده و داور جوایز ادبی متعددی نیز بوده است. مقالاتی از او، ازجمله «انعکاس باغ ایرانی در حوض هاراگوچی، مینیاتور براهنی در برابر مینیاتور مسکوب»، «تغزل زوزه شدن، به‌سوی دوره بندی نظریه قصویت براهنی؛ تحشیه ای بر چاه‌به‌چاه»، «ژست – گفته‌ها، ژست – حرکت‌ها، شمیم بهار: یک استراتژی جنگی علیه شکسته‌نویسی»، «به‌سوی ماتریالیسم تقدیر (درباره داستان‌های محمدرضا صفدری)»، «دوربین شکاری و تلسکوپ؛ مطالعه تطبیقی شهریار مندنی‎پور و ابوتراب خسروی، دو نویسنده مکتب شیراز» در وب‌سایت پروژه پوئتیکا در دسترس عمومی قرارگرفته است. لینک شرکت در جلسه زوم: https://us02web.zoom.us/j/85119198541 #مکان‌_داستان
Follow on Instagram
مشارکت‌کنندگان:

امیر احمدی آریان، بهار احمدی‌فرد، فرشته اسدزاده، سالی اکبرزاده، علی‌ اکبری، ماجد تمیمی، امیرحسین خورشیدفر، خلیل درمنکی، ابراهیم دمشناس، منا طالشی،  امیرعلی قاسمی، محسن ملکی، شهریار وقفی‌پور.

 Dream-Theme — truly premium WordPress themes
  • پروژه پوئتیکا
    • رگبارهای بهاری – فروردین ۱۳۹۹
    • اسلوب ویرجینیا وولف
  • کتاب پوئتیکا
  • داستان
  • دیداری/شنیداری
  • درباره | About
  • تحریریه
پوئتیکا
رفتن به بالا