حتماً از این آدم‌های شریف را دیده‌اید که بادی به غبغب می‌اندازند و می‌گویند من دیگر سال‌هاست داستان فارسی نمی‌خوانم. آن‌ها بی‌شک شبیه فیلیپ راث نیستند که در دوره بازنشستگی گفت دیگر فقط می‌خواهم کلاسیک‌ها را بخوانم. فیلیپ راث با این حرفش فقط می‌خواست پیر بشود اما غرض این افراد چیست؟ آیا واقعاً می‌شود رمان فارسی را به شکل یک دسته کلی برای نخواندن درآورد؟