شاهین شیرزادی (۱۳۶۸) فارغ‌التحصیل ادبیات فارسی از دانشگاه تهران و دانشجوی دکتری زبان‌شناسی در دانشگاه اصفهان است. از او دو مجموعه‌ی شعر با نام‌های «پلی تکنیک» (۱۳۹۲) و «جبر نباتی» (۱۳۹۶) منتشر شده است.
رحیم فروغی (مترجم): متن زیر برگزیده‌ای از خاطرات حمید العقابی نویسنده عراقی است و بخش‌های مربوط به جنگ ایران و عراق و نیز آوارگی العقابی در ایران را در برمی‌گیرد. این گزینش برای من یک دلیل عمومی دارد و یک دلیل کمابیش شخصی. دلیل عمومی آشنایی ما با نگاه یک عراقیِ مجبور به جنگ به موضوع جنگ، و روایت او از جنگ ایران و عراق، و بعدتر نگاه یک عراقیِ آواره در ایران به وضعیتِ ایران و روایت او از زندگی پناهندگان عراقی در ایران است. دلیل شخصی‌ام نیز این است که عقابی در جنگ راننده تانک بوده و من توپچی تانک، در این جنگ هولناک حمید توپچی‌اش را ازدست‌داده و من راننده‌ام را. ما دو نفر که روزگاری، هرچند ناهم‌زمان، در دو جبهه مقابل جنگیده‌ایم، حالا پس از سال‌ها در این متن به هم رسیده‌ایم، حمید العقابیِ نویسنده و من مترجم در این نوشته، که خاطرات مشترکمان است، سر بر شانه‌های هم گذاشته‌ایم و بر آن‌همه درد و در فراق دوستانمان زار می‌زنیم.
ادوارد فوکس (۱۹۴۰-۱۸۷۰)، نویسنده، مجموعه‌دار و منتقد فرهنگ، در سال ۱۸۸۶ به حزب سوسیال‌دموکراسی پیوست و به خاطر فعالیت سیاسی در ۱۸۸۸ تا ۱۸۸۹ زندانی شد. پیش از آن‌که به پاریس مهاجرت کند، از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۳ در برلین زندگی کرد. دوست مهرینگ و مجری و وصی ادبی او پس از مرگش بود. شهرت او بیش‌تر مدیون کتاب تاریخ مصور آداب‌ورسوم از قرون‌وسطی تا زمان حاضر و تاریخ هنر اروتیک است. مقاله بنیامین درباره فوکس را ماکس هورکهایمر در سال ۱۹۳۳ یا ۱۹۳۴ برای مجله تحقیقات اجتماعی سفارش داده بود. هورکهایمر در یکی از محاکماتی که در آن فوکس به خاطر مطالعاتش درباره هنر اروتیک تحت پیگرد قرار گرفت شهادت داده بود. بنیامین که ایضاً با فوکس شخصاً آشنا بود مطالعات اولیه خود برای این مقاله را چندین بار بین تابستان ۱۹۳۴ و آغاز سال ۱۹۳۷ متوقف کرد؛ مقاله سر آخر در ژانویه و فوریه ۱۹۳۷ نوشته شد. با این‌که بنیامین مکرراً در نامه‌های دو سال قبل خود درباره دشواری‌های خود در پروژه فوکس شکایت کرده بود، اعتراف می‌کند که از محصول نهایی کار خود نسبتاً راضی است که در همان اوایل شامل صورت‌بندی موجزی از جنبه محوری نظریه فوکس درباره «ماتریالیسم تاریخی» است: فرایند قرائتی که به‌وسیله آن‌یک ابژه یا موضوع تاریخی از پیوستارِ سنتی و تاریخ‌گرایانه تاریخ جدا می‌شود تا بتواند بخشی از تجربه کنونی خود خواننده شود؛ چنین تجربه‌ای مقوم «زندگی پس از مرگِ» یا «زندگی پسین» آن ابژه است.
۱۲ اردیبهشتِ ۱۳۹۰ [۲ ماهِ مِهِ ۲۰۱۲] گوتنبرگِ سوئد پیش از پُست کردن آن دفترچه جلدقرمز برایِ صاحبِ اصلی‌اش، بااجازه او، از تمامِ صفحه‌هایِ آن