بار دیگر کاف و نونی از فیکون ابراهیم
در رمان آتش زندان، کنشِ نوشتن همواره با مادیتِ آن گره خورده است. ژست نوشتن اما به کنشِ نوشتن محدود نمیماند. اگرچه کنشِ نوشتن، نوعی ساختاردهی به مصالح داستانی و تلاش برای تبدیل محتویات روزمره زندگی به مؤلفههایی داستانی است، اسماعیل دهقان توجهی خاص به سرچشمههای کنشِ نوشتن نیز دارد و درنتیجه این توجه بهکرات ژستِ نوشتن را در کنار یا در سوی دیگر کنشِ نوشتن قرار میدهد و از آن به نفع پیشبردِ جهانِ ذهنی و زبانی خویش بهره میبرد