درباره مترجم:
پیمان چهرازی متولد ۱۳۵۳ اهواز است و دانشآموختهی عکاسی از دانشگاه هنرِ تهران. چهرازی از حدود سال ۱۳۸۷ به ترجمه مشغول است. آخرین ترجمهی منتشرشدهی او داستان بلندِ «بِنیتُو سِرِنُو» اثر هرمان ملویل (۱۴۰۱) است. از او مجموعه داستان «چیزها» (۱۳۸۹) و مجموعه شعر «سایهها» (۱۳۹۳) به چاپ رسیده است.
«سرزمین هرز» که بهحق یکی از مهمترین آثار ادبیِ مدرن قرن بیستم قلمداد شده، آمیزهی غریب، ژرف، سیاه و گزندهای از افسانههای فرهنگِ انگلیسی، آثار ماندگارِ ادبیاتِ غرب، آموزههای هِندوئیسم، و جامعهی بریتانیای معاصر خود (۱۹۲۲) است که لحن و بیانی در نوسان میان هجو و اِنذارهای پیامبرانه را با تغییراتِ ناگهانی و گُنگِ راوی و مکان و زمان همراه میکند و شمایلهای نامتجانسی را در قالب پیوند ظریفی در دلِ این سرزمینِ هرز احضار میکند. بیشک برای فهم بهترِ این شاهکار حدّی از آشنایی با هریک از این سویههای فرهنگی ضروری خواهد بود، هرچند الیوت نهایتاً تکّههای انضمامیِ گِردآمده در این اثر را به وضعیتِ عامّ بشری، و ازجمله بهنوعی انسان خاورمیانهای، پیوند میدهد. تری ایگلتون، ناقد ادبی انگلیسی، دربارهی آثار الیوت گفته: «برای او فرم – بهمعنای جوهر مادیِ خود زبان، طنینهای باستانی و ریشههای حساسش – بیشترین اهمیت را داشت. … او دلبستهی چیزی بود که شعر انجام میداد نه آنچه شعر میگفت – دلبستهی طنینهای دال، جذبههای موسیقاییاش، رگهها و بافتهای خاطرهانگیزش، و عملکرد پنهانِ چیزی که فقط میتوان ناخودآگاهِ شعر نامید. … شعر ضربآهنگها و طنینهایی را به کار میاندازد که بهنظر الیوت، با رسوخ به اعماق غریزیِ تَن و قلمروهای روانیِ پنهانش، تا اعماق ذهن نفوذ میکند.