گروه عرصه: بهسوی یک استتیکِ گفتن | نوید سلاجقه
۱۳۹۸-۱۲-۰۱
هنگام اجرا و نشست بعدازآن به نظر میآمد که تماشاگران پرسشهای بسیاری را از ذهن میگذرانند و تنشهای گوناگونی را متحمل میشوند. مثلاً اینکه آیا طراحان این نمایش با استفاده ابزاری از معلولینِ گروه و فضای گالری، نمایشی متوهمانه از حقارت و دلسوزی پدید آوردهاند یا برعکس توانستهاند یک پدیده اجتماعی را که با فضای گالری غریب است، در یک نظامِ استتیکی جدید در مواجه با جمعی از تماشاگران فرهیخته قرار دهند؟